koci_miętka

Nie kocham tego życia to smutne choć serce mam okrutne kto jeszcze chce je zranić jakbyśmy tylko sami tylko my na świecie zamknięci niekochani gdy śpię wciąż drwi gdy wstanę krwawi Nie kocham tego życia nigdy za serca nic nie warte krzywdy

Demony karmić wciąż nieskończenie ukrytym cierpieniom znów dać się zjeść wszystko co kruche teraz znaczenie traci choć zginął dawno już sens Już pomruk syta dzwoni w oddali tłum wkoło zwalnia kat kończy grę grzechy śmiertelne ponad torami w pociągu diabła łańcuchów chrzęst Przełęcz nieziemska przedsionek czyśćca gniewu spienione fale we mgle piana z purpury spływa zawistna rany co krwawią modlimy się Wzburzony oddech ryczące sumienie ostatnią wartość zło przejmie znów i tylko ciche marzeń łaknienie obżarte demony i serca głód