Wikki Gurami

kolejny raz zasłonięte okno rozbudza pożądanie sąsiada na starym kocu w kratę i w wygniecionym podkoszulku bez czułości i komplementów sapiąc do ucha słowa dla dorosłych zdecydowanym ruchem przejmuje kontrole nad ciałem niedbale rzuconym wśród gazet na kuchennym stole z silnym uściskiem na delikatnych jeszcze piersiach bełkocząc ostatnie słowa przed szczytem własnych możliwości patrząc na wyuczony wyraz twarzy potwierdzający jego zdolności - mała zapłacę po zasiłku....

nie wierzyłam w kwiaty przyszła wiosna i świat zakwitł nie wierzyłam w ptaki bociany wróciły wijąc gniazdo na szczęście nie wierzyłam w lato zapachniało zbożem i świeżo pieczonym chlebem nie wierzyłam w przyjaźń najpiękniejsza była obok masując nogi po ciężkiej drodze nie wierzyłam w miłość przyszła razem z zimą rozgrzewając zmysły nie wierzyłam w jutro a ono rozbiło się na lustrze zostawiając siłę na przyszłość nie wierzyłam w siebie a wiarę mieli inni nie pozwalając wątpić .............. teraz mam siłę do wiary

masz pomysł, możliwe, że nawet bardzo ciekawie go widzisz tylko troszkę popracuj nad słowami, może wybierz z tego natłoku coś, co jest najważniejsze, ale oczywiście to Twój wiersz

słodki smak nagryzionej szklanki usypia niczym eter zabierając świadomość chwilowego bólu silniejszego niż zwalczenie słabości po całym dniu wyciętego uśmiechu z szarego papieru do pakowania zwątpienia w głowie szumi odbita futryna kantem w sam środek czoła wywołując różowy odcień na zwykłej codzienności a w ustach ostatnie kawałki pewności siebie zgryzione pod zaciśniętymi zębami zostawiają w pamięci kolejne nie zapisane wiersze