Anna Toto

Marcin, czytałam kilka zamieszczonych tu Twoich wierszy. Najlepszy jest "Tysiąc osiemset ...", ale podobają mi się wszystkie. To, co piszesz jest gęste od słów, a słowa te wynikają z siebie, nie są rzucane na papier w zestawach bez powiązań. Poza tym piszesz, biorąc mało powietrza na oddech i to też jest fajne. Pozdrowienia. Toto.

W niedzielę śpię do dziewiątej robię psu podwójne śniadanie a potem siedzę długo na starej kanapie zesłanej za drzwi na banicję patrzę na zachwaszczony ogródek owoc mojej beztroski przykrywają mnie chmury niewyczerpanych niżów i zabierają ze sobą na daleką wycieczkę co za spotkania na wysokości niewiarygodne koziołki i śmiech nic dziwnego że Pan Bóg czeka na mnie do wieczora w kościele tak jak ja pogrążony w niedzieli.