KaSiEnKa

Wybacz-nie chce byc zlosliwa...ale spojrz na styl w jakim ty sie wypowiadasz... (no coment) ... :/ "po szkolnemu" - to na 100% nie ma nic wspolnego z jezykiem polskim... "takietam"... wiec SORRY! Nastepnym razem - prosze spojrz najpierw na siebie, a potem oceniaj innych... :/

Srebrny ptak na parapecie szeroko rozłożył skrzydła. W oknie błękit nieba i kołysząca się fala gwiazd. Jesteśmy otuleni tak dziecinnie niewinnym snem. Tak chciałabym zatrzymać czas, bo życie zmieniło się w film. Gdyby gwiazdy nie kłamały, a księżyc rodził nadzieję, nie obawiałabym się o ulotne złudzenia. Ostatni obraz snu, zgniatanego w piąstce małego dziecka. Snu tak kruchego i ulotnego jak ginący cień. Próbuję do niego wrócić - lecz nie potrafię. Sen zgubiłam, otrułam, zabiłam… Nie pytaj gwiazd, dlaczego?!

Dziekuje Quimeen... ale... nie wiem czy mam za co... ;) PZDR !!

A kto powiedział, że jest to wiersz autobiograficzny? ;) heheh... Aż strach się bać Waszych komentoow... ;) ale DZIĘKOOWA i wielkie POZDRO dla WAS :)

Straciłam Cię, bo poznałam prawdę… Nagle jezioro zalane marzeniami zamieniło się w wodospad wspomnień. Tą chłodną noc rozgrzał promyczek ognia, a moje oziębłe serce – Ty. Gdy zbliżał się ranek, poznałam najdłuższe ostatnie chwile… Wtedy nie wiedziałam, że jest to nasze OSTATNIE POŻEGNANIE! Następnego dnia – poczucie winy, nagle przestaliśmy się znać. Dopiero wtedy zrozumiałam, że moje serce zapłonęło miłością. Niestety za późno, bo nikt nie zdążył go ugasić. Dlaczego zrozumiałam to, kiedy szukając serca, znalazłam popiół?!?!