Uroczysko

Po pierwszej lekturze mam takie uwagi: Gdybyś ją gonił walczyłaby z wiatrakami -------- zmagałaby się ? Twoich ramion. Milczysz i obły kształt pełznie ku Tobie wraz z rytmem --------w rytm oddechu? oddechu. Wdech. ------- może „wdychasz powietrze”? Ona zasklepia w spojrzeniu------ nie bardzo mi się podoba. wiatr. Wydech. Wypuszcza ku Tobie służalczo drżące -----oj nie! dzidy palców. Całuj mnie, całuj, póki się boję. W snach urywkami rodzi się piekło----------może inaczej? Osiatkowany świat osznurowane jak moje usta dziś -------- osiatkowany, osznurowane – zdecydowanie trzeba coś z tym zrobić. niebo. Myślę, że autor zatrzyma się w tych punktach, które mi zgrzytnęły. Ale to tylko mój punkt widzenia. Pozdrawiam serdecznie Uroczysko

Sądzę, że wiersz jest godny uwagi. Pragnie wywołać nastrój, ale pod podszewką wyczuwam więcej niż klimat. Jest ironia. Autor próbuje oddalić (oddzielić) od siebie utarte skojarzenia, zestawiając je na nowo. Pierwsze czytanie może zmylić, po uważniejszym wtórnym czytaniu treść nabierała gorzkiego smaku. Może rzeczywiście warto zastanowić się nad poprawą zapisu – cos jeszcze można nim zrobić. Pozdrawiam serdecznie.

Oczywiście taki styl to rzecz gustu. Słodziutki, ale czemu służy? Opis krajobrazu, obrazek rodzajowy…próbka stylu, ćwiczenia rozgrzewające. Podobnie jak Lady S., wydaje mi się pewnego rodzaju powtórką, a przecież tyle jest jeszcze do napisania rzeczy nienapisanych. Pozdrawiam serdecznie.