leniter

Kiedyś chciałam być aniołem Wkładałam białą sukienkę I udawałam, że jestem w raju Chodziłam boso ledwo dotykając stopami ziemi Kochałam wszystkich ludzi Kochałam siebie Na moich ustach zawsze gościł uśmiech W oczach naiwność A w sercu miłość Teraz ubieram się na czarno Nie muszę udawać, że jestem w piekle Stąpam twardo po ziemi Kalecząc stopy o ostre krawędzie zła Nienawidzę tego świata Wszystkich ludzi Nienawidzę siebie Na moich ustach nie pozostał nawet cień tamtego uśmiechu W oczach zamieszkał smutek A w sercu ból Tylko dusze wciąż mam Anioła

To dopiero mój początek na forum, tym bardziej dziękuje za wszystkie konstruktywne komentarze, na pewno wyciągnę z nich wnioski na przyszłość.

Z młodej piersi wyrwane Pragnęło być mocno kochane Nieświadome ludzkiej podłości Kochało nie znając miłości Już wykorzystane było niechciane Pomału umierało Kochać też nie chciało Było czyste gorące niewinne Teraz jest inne Teraz jest zimne

Kolejny raz drzwi mocno trzasnęły Jej serce strwożone zadrżało Plugawe usta siarczyście zaklęły Bezbronne ciało znów bardzo się bało Kolejny raz czuć woń alkoholu Ostrze chwyciła w swe drżące ręce Nie mogąc już wdychać strasznego fetoru Błyszczącym ostrzem przebiła mu serce Kolejny raz odegrał ten spektakl Ona w tym czasie sen piękny śniła Jej kobiecość znów chciał podeptać A ona we śnie skurwiela zabiła