jakub

NOC Bez słońca Tak jest od zawsze Z krzykami na ulicy Wałęsających się ludzi Blasku latarni Oświetlających pół nagie ciała prostytutek I z moją twarzą wlepioną w szybę Bezsenność! PORANEK Księżyc ze zmiany Teraz słońce budzi się do pracy I latarnie już gasną Tak jak gaśnie moja dusza O poranku odejdę I skończy się bezsenność DZEŃ Nikt nie zauważył ze mnie nie ma Spokojnie świat pędzi dalej Znów biedak taszczy worek dorobku A tam na światłach zatrzymał się milioner Ja już spokojny przyszłości już nie mam Z czystym sumieniem spoglądam na świat

Mikołaj zachowuje się jak by wszystko musiało być pisane pod jego osobę, napisz coś lepszego a oddam Ci honor. Nie bądź wszechwiedzącym, każdy pisze dla siebie, po to by wylać na kartkę to co nas wzrusza, boli, zachwyca, i nie pisz, że Ty pisałeś o tym pół roku, widać nie wychodziło Ci. JAKUB

Czuję, piszę , czuję, piszę i tak bez przerwy, to jest moja wyliczanka, kartka jest dal mnie przyjaciółką do której mogę wykrzyczeć co czuję i co chcę czuć i wątpię czy obchodzi ją czy jest rym czy go nie ma. Pozdrawiam

Tabletki zaczęły działać już, podmuch śmierci zwiał z półki cały kurz Nie napiszę na pożegnanie nawet kilku słów zabrakło mi sił Odchodzę teraz JUŻ Jak domek z kart rozsypało się to coś wbijcie już do trumny ostatni gwóźdź

czasmi przychodzi taki puls, takie zachwycenie czyimiś czynami, że wręcz powinno się coś napisać, wyrazić czy zjednoczyć. dziękuję za komentarze

Piękne. Paulina nie przejmuj się tymi krytykami, liczy się to co wylewasz na papier

On nie czuje! On strzela za ojczyznę, za przyjaciela i za pod gruzami przysypany życia kwiat STRZAŁ! I on też padł! Za wolność i za bohaterstwa smak a miał zaledwie osiemnaście lat! Powstańcom warszawskim

dzięki, chociaż Ty mnie rozumiesz

Przepraszam zs bardzo czasem się śpieszę pozdrawiam

Na przekór pragnieniom w oddali od innych w świecie zagubionych i ludzi naiwnych. Samotny choć wokół ludzi tłum zamknięty w swej duszy otwarty na ból a nocą w wśród ciszy płacze nad sobą. To jedyna możliwość aby znów być z Tobą