Gdy tak wsłuchuję się w ciche tykanie wskazówek
Patrząc na nie przez pryzmat denka butelki
Gdy każda wybita godzina
Mieni się mozaiką kolorowych szkiełek
Gdy wreszcie kukułka leniwie się wytacza
Pijana czasem który upłynął
Ja kopię w ścianę dwunasty raz
Kopnęła się też butelka
I myśl by rzucić to w cholerę
Bije mocniej niż moje serce
Do gardła pdchodzą mi wszystkie te lata
Jedno pragnienie
Byś mógł przekroczyć granice śmierci
Lecz Twoje serce teraz bije w pustej butelce
Echem rozchodzi się po szyjce
Wróżąc mój czas
Po Tobie tylko na stole
Został pustej szklanki ślad
To jest mój nieszczęsny zegar za szkłem
Nie damrady przebić go tak
By znów cieszyć sie czasem przy Tobie
