dagmara2611

Zatrzaśnięta w klatce, Chora na klaustrofobie Męczę się dzień w dzień Ciągle wołając o pomoc, Prosząc o trochę powietrza. Rozdając okruszki moich uczuć Czekam na jakąś reakcje, ale sztucznych serc nie ożywi nawet Bóg. Lustrzane odbicie Rozsypane na milion drobin. Rubinowe strugi deszczu w moich snach.

Zatrzaśnięta w klatce,chora na klaustrofobie męcze się z dnia na dzień ciągel wołając o pomoc prosząc o trochę powietrza. Rozdając okruszki moich uczuć czekam na jakąś reakcję na próżno, bo sztucznych serc nie ożywi nawet Bóg. Lustrzane odbicie rozkruszone na milion drobin. Rubinowe strugi deszczu w moich snach.