aśka

Droga Justyno! Dziękuję za szczerą opinię i choć nie mogę się z nią do końca zgodzić szanuję twoję zdanie i przemyśle twoje sugestie. Pozdrawiam serdecznie, Aśka.

Droga Eclipse! Po części mogę się z Tobą zgodzić, choć do końca nie wiem w czym przejawiać się ma przerost formy nad treścią??? gdybyś mogła rozwinąć... epitetów jest na tyle na ile temat pozwala... a co do Westerplatte to chyba słyszałaś słowa Jana Pawła II o utrzymaniu, obronieniu swojego Westerplatte, swojego życiowego celu, swojej wiary... no chyba że nie zauważyłaś że to o Janie Pawle II traktuje mój wiersz. Z poważaniem. Aśka

wiersz ma swój klimat to jest pewne, mnie się podoba, ale mimo wszystko skruciłabym go troszeczkę :) duży + dla ciebie

Z grubsza to nawet może być niby wiersz z pomyślunkiem, ale metafory skąd je wziąłeś "pomidoro-wa-riacja" itp. mnie to nie powala troche banalne nie uważasz, dopóki to sie nie zaczyna te metaforyczne kombinacje to wiersz ma coś w sobie...

Schowana za witrażem modlitwy wpatruję się w kolorowy promyk nadziei. Dzięki Tobie dostrzegam w nim cudowną wielobarwność światła. Ogrzana ciepłem Twojej świętości nie lękam się szatańskiej zawiei. W biednym, chorym, zagubionym … w każdym człowieku odnajduję brata. Klęcząc na stopniach ołtarza żegnam Cię z żalem mój nauczycielu. Głęboki mój smutek, za spokój Twojej duszy z serca ofiaruję. Nie zapomnę, że wszystko jest darem i przyrzekam Ci, dotrę do celu. Obronię i utrzymam moje Westerplatte - nie zdezerteruję.