Filip P.

Czas płynął, myśmy wciąż razem tańczyli Choć ciała nasze się w ogóle nie znały Choć tłum dookoła, myśmy sami byli Oddzielała nas od nich, zmysłów siła skały Nasze ciała w zmęczonej rosie skąpane Nasze palce w rytm delikatnie drżące A biodra nasze muzyką splątane W takt układały figury gorszące Z zawiązaną na oczach chustą zaufania Ślepi brniemy razem ponad muzyki tonie Przesączeni bez reszty pragnieniem poznania Obcością partnera, szaleją nasze dłonie Obyśmy się do końca nigdy nie poznali Byśmy wciąż byli dla siebie sekretem Zawsze prawdziwsze spojrzenia sobie słali I w bezkresie się bawili tym kabaretem!