Kropla

popatrzyła na mnie jakby się wahała czy może się zaśmiać możesz popatrzyła na mnie jakby chciała zadać kolejne wytarte pytanie pytaj popatrzyła na mnie nic nie widząc nie mam żalu wcale nie pozwoliłam zrozumieć

[sub]Tekst był edytowany przez kropla dnia 17-01-2004 13:18.[/sub]

Szczerze powiem, chociaż nie chcę się usprawiedliwiać że zdaję sobie z tego sprawę. To dosyć stary wiersz, taka próbka, beznadziejny "warsztatowo" ale z mojej strony szczery. Naiwny i banalny, ale szczery. I tyle. Dzięki za komentarz.

ludzie dobrzy z natury obcy, z cudzymi sercami nienawiść za sztucznym uśmiechem zapalona ot, tak po prostu bez przyczyny ludzie dobrzy z natury przejdą obojętnie nie zauważą niczego dyskretni ludzie dobrzy z natury w dzikim wyścigu po lepsze potykają się o kogoś kogoś tam przewracają biegnąc dalej nie oglądając się nawet na własne przeznaczenie