Mateusz Barwa

Spoko spoko

nicość to wile zastanów sie a tam jest sens. Ehhh po raz kolejny dochodze do wniosku że do was należy pisac PROSTO! POZDRAWIAM

O widze że ładnie umiesz mówić nawet! To byłby piękny tekst:) i nareszcie ciekawy! Tyle że to słowo mnie uraziło! 1-0 dla Ciebie w łamaniu regulaminu!

A do cholery kim, że ty jesteś że wszystkim jedziesz tak po tyłku (przepraszam wszytskich za kolokwializm ale już mnie poniosło)! Co Ty myslisz że pempkiem świata jesteś! Czytałem Twoje wiersze i wiesz bywały to 100% lepsze i ambitniejsze.... ech nie ma to jak mierzyć za wysoko, tylko trudno upadać...

Widze że brak Ci tolerancji! A więc może napisze o kwiatuszkach, Agatce i Jacusiu całujących sie w tle słoneczka i wtedy zakumasz co jest napisane i wystawisz mi piekny komentarzyk! Bo zauważyłem że tutaj jest taka tendencja.... a szkoda fruuuuu i odleciało

A jakby było ładnie heh??

Nie wiem kim jesteś.. Nawet nie wiem czy egzystujesz… Tylko płomień Twego krzyku przypomina, że …żyjesz we mnie Przychodzisz powoli na palcach nocy Nie wiem kim jesteś… Tylko tak samotnie nie czuję się, gdy …przechodzisz obok mnie Nad ranem gdy słońce rozdziera kartę nocy A wskazówka podnosi mechaniczną powiekę Nadal nie wiem kim jesteś… Czy mogę być Twoją nicością? *** Żyjesz we mnie Jesteś moim urojeniem Egzystujesz na krańcach neuronów wśród smaku dotyku Egzystuje w Twoim śnie

Każdego dnia jego głowę obcina gilotyna Całe ciało pokrywa się atramentem Bezużyteczny i wyalienowany tatuażem wędruje po świecie Cena jego życia sprawia, iż coraz rzadziej go kupujemy Jak niewiele warte jest życie…

ooooooooo! sto razy lepiej!!! Pozdrawiam

Witam! Ojojoj... zgadzam sie z Julia Valentine, iż kompozycja wiersza jest zla- to naprawde czyta sie jak notatkowe bezokoliczniki! Myśle, że można cos z tym zrobic bo to jest jakis pomysl- moze skrocic, wybrac kilka najbardziej oddajacych przymiotnikow i uzyc tylko raz "Pan Cien"! Pozdrawiam:) Do Julia Valentine Nie potrafie zgodzic sie z Twoja rada, aby czytac czytac i czytac, poniewaz takie czytanie czytanie i czytanie nie rozwija doskonale! Poezje mozna czytac np. jeden wiersz w tygodniu ale doglebnie! Czytanie 1000 wierszy powoduje spaczenie wlasnej tresci i nie przemawia wtedy przez nas wlasne ja tylko zporzyczona po zakretach mysli metafora, a to bez sensu i grozi powolnie plagiatem!!! echh nie moglem sie nie przyczepic w koncu;) wybacz i serdecznie pozdrawiam:)

Wykopią dół Zetną drzewo i kupią gwoździe Potną na deski i zbija kształt Zakupią nowy garnitur i ubiorą Na koniec wszyscy zbiorą się aby pić A on?! Cóż z nim? Będzie leżał I to też mi powód do zakupów i picia Ale on już nie ma sił by wstać wykrzyczeć dość! Poprosi o piękny sen Zaprosi robaczki na ucztę Wszystko to aby Ją spotkać Jesj pogrzeb to zakurzona przeszłość ale spójrz Proceder nie zmienił się... Wtedy tylko ja Nie byłem na zakupach i nie piłem Poszedłem do nie jak teraz do Ciebie Uklękłem i pomyślałem o Niej A po chwili- prosto zapłakałem...

Kiedy powstaje muzyka Nie muzyk Ale krytyk Zostaje Bogiem Muzyczne błahostki On mówi: Ta płyta to szajs Jestem nią znudzony No i dobrze Więcej jej nie słuchaj Od razu wyrzuć ją do kosza On będzie miał dla niej Większy szacunek! Dzisiaj Już tylko się porównuje Jak cię zaszufladkują To koniec z Tobą I to tyle w sprawie BOGA!

Ziemia porosła pleśnią Trumny połamały kark nagrobkom Z ziemi krety wyprowadzają stęchłe powietrze A my leżymy jak ciastka na sklepowej półce Ludzkie dłonie przerażająco wystają z ponad traw I moja dłoń przegnita sterczy tam Nikt nigdy nie chwyci jej Zgnije samotnie i dobrze jej tak Nikt z nas nie wie dlaczego odeszliśmy Zbrukani życiem bez chwały Uśmiechnięci że to już koniec krzyżowej drogi Gdzie nie ma kobiety, która wytrze twarz delikatnie Zarośnięci kwiatami pachnącymi śmiercią Jesteśmy skansenem dla żyjących Raz do roku pamiętają o nas i umyją nawet nowe ciało Zapalą świeczkę, która zgaśnie jak nasze serca gołębie Czas już tylko naszą rozrywką Pozwala nam czekać na kolejnych braci i siostry Ale nikt nigdy nie powiedział gdzie jest kres Czy on w ogóle istnieje? Tak pięknie tutaj pod ziemią Wprowadziłem się wczoraj i już jak u siebie w domu Psa snów wyprowadzę I do Ciebie zajrzę…

Kompletnie sie zgadzam- wiersz powinien pozostac takim jakim sie urodzil (noo moze z malenkimi zmianami, np. przecinki, kropki itd.;)! A tak szczerze to ten wiersz jest niezly bo budzi temat do dyskusji! Pozdrawiam Autorke i powodzenia, czekam na kolejny wiersz!

Dlaczego czekamy na śmierć? Słowo "czekamy" to można powiedzieć jedna wielka metafora. Seneka powiedział: "Urodziliśmy sie z świadomością śmierci". Nie boje się jej, zdaje sobie sprawę, iż może spotkać mnie na każdym zakręcie (więc po co mam się bać:)! Nawet w domu bez okien i rzadnej szparki nie schowam się przed nią, więc "czekam" bez obaw"! Powtórzę boję się bólu! Więc może warto skorzystać z lekcji wiersza! A w naiasie to nie lubię stwierdzenia z programu Idol (bez obrazy) "jestem na tak"! Pozdrawiam!

Witam! Kompletnie nie zgadzam sie z dwoma pierwszymi komentarzami! Wiersz porusza tematyke, która mi odpowiada. Śmierć to zjawisko pewne lecz lęk przed nią nie musi występować w świadomości człowieka! Ludzie boją się bólu, a nie samej śmierci bo ona czasem przychodzi w śnie, a my nie jesteśmy tego nawet świadomi, więc prosze nie mówić o oczywistym lęku (ja śmierci się nie obawiam, czekam na nią)! Powodzenia! Pozdro

Pod mostem gdzie horyzontu brzeg Spoczęło niewinnie ciało smutku Niebo wraz z piekłem nadgryzło jabłko obojętności Tylko dwie puste butelki są oczyma nadziei Marzenia w kartonowym domku stają się realnie łatwopalne! W sekundzie zamiera łza Minuta przyśpiesza słońca bladego bieg Bezdomne życie cofa się w każdej godzinie Pod mostem betonowej samotności spoczęło ciało Z tego smutku nie wyrośnie utopijny kwiat.…

Zawsze ktos umiera i tu sie zgodze, ze w tym nic odkrywczego, lecz wiersz ma fajna konstrukcje, a osobiscie podoba mi sie zakonczenie! A to czy dostaje pozytywy czy negatywy to zalezy co kto mysli o smierci. Ja czesciej mysle o smierci niz o zyciu i w calym wierszu nie podoba mi sie porownanie jej do zera. Pozdro!

Witam! Czytam ten wiersz, ogarnia mnie ciekawosc, powoli dochodze do ostatniego wersu i czuje ten spokój! Naprawde udana poezja!!! Pozdro!

Witam! Spodobal mi sie ten wiersz! Pozbawiony jest konformizmu co trudne w dzisiejzym swiecie! Najwieksza zaleta wiersza jest sam tytul pozornie nieciekawy, lecz po przeczytaniu utworu ukazuje dokladnie tresc. Zgadzam sie nawias nie pasuje, zakloca odbior i nie myslimy o tresci tylko otym dlaczego nawias. Jesli chodzi o tresc to super, pokazuje, iz autorka chce kierowac sie w zyciu uczuciami, a moze chwila, w kazdym badz razie nie schematami! Pozdro!

Nad czarnym bezmiarem Rozpościerają się skrzydła Zewsząd dobiegają jęki i płacz Z góry słychać szyderczy śmiech... Wokół tylko krew! Oczy wypełnione strachem W domu dziecka płacz Odszedł kolejny z nich... Czerwone okopy Wypełnione spragnionym robactwem Rozkaz-naprzód! Polegną kolejni! Białe oko A w nim lśniąca kosa budząca trwogę Zdobi ją kropla krwi Ludzkie ciała ronią ich miliony XX wiek to ich czas Demony Wojny przychodzą i dzierżą Ludzki żywot w swych "dłoniach" Żywi je widok naszych ran! Matka ziemia spija ciecz Ojciec wiatr odprowadza duszę Demony Wojny silniejsze od stworzenia Możni świata mają je na usługach Zewsząd krzyk! Sieją spustoszenie Roznoszą szczepionki Przeciw litości Nie mają uczuć Kraina bólu to ich dom Pola zagłady miejscem rozrywki Przychodzi wieczny sen! Nie mają duszy Kraina dziecięcych łez to ich sanktuarium Cmentarzyska miejscem kontemplacji Przychodzi wieczny sen Podsycają umysły Poszerzając zastępy umarłych Ktoś z bólem na twarzy Zadał pytanie! Gdzie jest Bóg? Kiedy zabijają Nas! ... ShadowWinter