Bieszczadzki dusiołek>>

Samo Zło !! z wordem to ja od początkości mam niedomówienia:) dziekuje i troszku popracuje!

Droga Agnes, dla mnie góry same w sobie sa poezją, tylko tyrzeba je poznać tak od środka i nie zawysoko papatajki

tylko jacy to ludzie??a czy ta drewniana smycz sie nie zapali? nie złe pozdrawiam

Tu wszystko jest oswojone... Muchy i mrówki nie boją się ludzi, łaszą się do ich ciał Trawy takie długie, jak szlaki w lasach tych cudownych bieszczadzkich połoninach. Bocian z łowów powraca na komin, a Zenek pod sklepem wciąż siedzi i wyczekuje lepszego świata...a przecież mieszka w raju Tu każdy ma swój kamień i swoje drzewo Tak łatwo Tu zasypiam i budze się szybko Strumyk obija sie o brzegi, uwalni bystrość wody w Bieszczadzkich Potokach Tu ludzie mili tacy, tylko Zenek wciąż nażeka, że nie ma pracy A ja wyjechać z tąd muszę, choć wiem,że wkrótce powróce....