pawel s

i od tyłu. żeby nas zbyt prędko nie zniweczyło, oceniło, określiło. aby zdobyć chwilę przewagi, przejrzeć się we wszędobylskiej migotliwości, ukraść mijaniu nieuważny gest, kiedy myśli że nikt nie patrzy. w tramwaju linii numer osiem doszliśmy do wniosku, że nasze na siebie czekanie pozostanie wieczne. wysiadłem. zapalając papierosa obserwowałem jak odwracasz się w innym kierunku. każdy ruch zatrzymał się w drodze. cisza wybuchająca po sekundzie koniecznością powrotu. ulicami, powoli, bez śladów szczególnych.

teraz kiedy mnie już nie ma chce tylko żebyś doszła do siebie zmyła z twarzy zapach papierosów wyszła do światła kiedy mnie nie ma ktoś inny pilnuje twojego oddechu proszę chodniki by były ci przyjazne