Duża Mi

śweitny wiersz jak się go czyta to takie ciepło bije z ekranu :P:P, możę daltego że podmiot liryczny skądś znam....

zamykam się na klucz, spust, zaszczepkę zabijam deskami okna siedzieć w nocy będę sama s a m a oprócz myśli dłubiących w zamku- pytaniami tych wyważających drzwi piszczących przy zawiasach wchodzących przez dziurkę - nikt mnie nie odwiedzi mój raj to pustynia a może wyjdę w niedzielę - zbędna paplanina, dym moje pytania i brak odpowiedzi cudze gadanie - moja cisza umiem byc ciszą rybką która porusza oddechem rybką w klatce, w basenie pełnym rekinów

nno ale potem jest dodane " siedzieć w nocy będę sama"- a to zmienia już sytuację.....

"mój raj to pustynia" -sama bym lepiej nie wymysliła.......:D dzieki bardzo:)

zamykam się na klucz, spust, zaszczepkę zabijam deskami okna siedzieć w nocy będę sama sama oprócz myśli dłubiących w zamku- pytaniami tych wywarzających drzwi piszczących przy zawiasach wchodzących przez dziurkę -nikt mnie nie odwiedzi mój osobisty raj- mój świat, realia pustynia w lesie równikowym może wyjdę w niedzielę -pusta paplanina, dym moje pytania i brak odpopwiedzi ich gadanie- moja cisza umiem być ciszą rybką która rusza ustami by oddychać rybką w klatce, w basenie rekinów

ok, gdzie nie gdzie można by inaczej ując myśl lub zmienić szyk w zdaniu, ale jesli zaczęlibyśmy skracać, obcinać i nie wiem co jeszcze wiersz straciłby cały urok. Nie zawsze to co składa sie z 12 wyrazów i zawiera w tym 15 metafor jest dobre. Poczytajcie sobie wiersze Rózewicza czy nawet Baczyńskiego-one są pisane prostym językiem, ale to nie znaczy żę nic sobą nie przekazują...

ogółem wiersz ciekawy. Mnie sie podoba zestawienie tych wyrazów tym bardziej żę mają opowiednie, silne nacechowanie, co dobrze oddaje dynamizm wiersza. Dwie pierwsze zwrotki są lepsze niż pozostałe, poza tym wydaje mi się, że puenta jest za mało wyrazista

Znów sam na sam z ciszą stado mysli taranuje chwilę czas pędzi w tumanach codzienności i ucieka..... ucieka! A ja wciąż siedzę sam na sam Pijesz zachłannie miłość, z której się składam, by być dalej spragnionym! Buduję swoje morze codziennności, aby nastepnie się w nim utopić niemo tak, by nie krzyczeć tylko spokojnie tonąć niezauważonym, w tajemnicy nawet przed Bogiem. Tonąć w TYM huraganie! zachłysnąć się pragnieniami pić słone łzy i dusić własnym istnieniem...