Dagna Maj

Twoje dłonie były wszędzie Byłeś wirtuozem mej świadomości Byłam fortepianem i harfą Byłam klarnetem i altówką Potem poczułam wschód słońca Słońce ogrzewało moje najgłębsze zakamarki Rozlało się falą żaru Twoje dłonie były wszędzie Były tam, gdzie słońce parzyło Były tam, gdzie tylko one mogły rozgrzać Zachód słońca Kiedy otworzyłam oczy Nie wiedziałam Czy to byłeś Ty Czy to tylko moje dłonie...