Zgłoś Gobelin (sonet) w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory Opublikowano 8 Czerwca 2005 Ludzie tkający arrasy swych marzeń Z nićmi wplatają w nie trud i nadzieję; Pragnień żelazo, co nie zardzewieje, Hartują w kuźni żywota pożarze. A jednak bywa, iż wskutek wydarzeń Metal się kruszy, tkanina płowieje. Gdy wicher smutku ich wiarę rozwieje, Szczęście się zdaje być tylko mirażem. Spraw, Panie Boże, abyśmy pojęli My - tkacze bytu i losu kowale, Iż gorycz musi przeplatać gobelin Oraz przenikać wykute metale. Życia istotą jest wytrwać w cierpieniu. Przecząc bólowi, przeczymy istnieniu. 0
Gobelin (sonet)
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Opublikowano
Ludzie tkający arrasy swych marzeń
Z nićmi wplatają w nie trud i nadzieję;
Pragnień żelazo, co nie zardzewieje,
Hartują w kuźni żywota pożarze.
A jednak bywa, iż wskutek wydarzeń
Metal się kruszy, tkanina płowieje.
Gdy wicher smutku ich wiarę rozwieje,
Szczęście się zdaje być tylko mirażem.
Spraw, Panie Boże, abyśmy pojęli
My - tkacze bytu i losu kowale,
Iż gorycz musi przeplatać gobelin
Oraz przenikać wykute metale.
Życia istotą jest wytrwać w cierpieniu.
Przecząc bólowi, przeczymy istnieniu.