Wiącek Marcin

Nigdy nie piszę wierszy o miłości, bo aby w pełni oddać jej wielkość, należy najpierw ją mieć, a potem stracić. I z najdonioślejszą precyzją, odsłaniać jej karty, i z największym namaszczniem, zrywać z niej skórę, i z doświadczeniem porzuconego, porachować jej kości, i z ogromnym zdziwieniem stwierdzić, że jest ich o połowę za mało. Nigdy nie piszę wierszy o szczęściu, bo aby wiedzieć czym jest, należy nejpierw klęknąć przed skałą, i z największym przekonaniem, walić łbem w kamień, i z należytą cierpliwością, walić łbem w kamień, i z niespotykanym zapałem, walić łbem w kamień, i z ogromnym zdziwieniem stwierdzić, że wytrysnął strumień wody. Nigdy nie piszę wierszy o Tobie... 27.05.2005r. Wiersz dedykowany Jej. P.S.-Tak trudno pisać wiersze dla Ciebie.