Mirelka Krupa

Gdy księżyc na niebie, brakuje mi Ciebie. Pragnę się znaleźć w twych ramionach, i cicho jak myszka w trocinach. Otulę Cię snem kochany, choć w nocy rozgrzany, A tuz nad rankiem, wraz z porankiem. Gdy blady świt wstanie, przyniosę śniadanie. I tak się stanie, gdy tylko powiesz - kochanie !

Dzień cóż to jest względem tygodnia, Tydzień czym jest wpatrując się w miesiąc, Miesiąc to chwila w porównaniu z rokiem, A ja wciąż ta sama niezmienna chwila, Odradzam swe dzieje z kolejna minutą. I biegnę przez świat zapatrzona w Ciebie lecz wciąż daleko jesteśmy od siebie.

nie to nie jest akcja społeczna napisałam go jakiś czas temu akurat wtedy w telewizji był jakis program o kobietach zgwałconych i tak sie nasuną pomysł na wiersz

W cichy, pogodny wieczór wrześniowy, Biegła dziewczyna przez las wrzosowy, Biegła tak szybko i zadumana A za nią chłopiec wypity od rana. Ona ucieka, noc ciemna i głucha Lecz on wciąż za nią z uśmiechem do ucha Ornament gwiazd, Roznosi gwizd, To już jest koniec, ona upada On biegnie dalej i ją dopada Dziewczyna krzyczy głos jej opada Bo nikt nie słucha dobra jest rada Nie idź z chłopakiem wieczorem w las On cię dopadnie i spuści pas.

Chociaż odszedł gdzieś daleko, ja wypije ciepłe mleko, On się bawi , ciągle skacze a ja płacze jutro znowu maskę włożę, by znajomi nie wiedzieli, że tęsknota moje serce na pół dzieli

Gdy księżyc na niebie, brakuje mi Ciebie. Pragnę się znaleźć w twych ramionach, i cicho jak myszka w trocinach. Otulę Cię snem kochany, choć w nocy rozgrzany, A tuz nad rankiem, wraz z porankiem. Gdy blady świt wstanie, przyniosę śniadanie. I tak się stanie, gdy tylko powiesz - kochanie !