Majkel Ł

haha Jak to ładnie ująłeś Leszku :P Dziekuje za komentarz. Pozdrawiam Ciepło.

Dzięki wszystkim za maszketne komentarze:P Pozdrawiam!

Jak dobrze mieć sąsiada, co w nocy z kurnika jajka podkrada. Sąsiadeczka zza płotu to masywna kobita, choć cztery zawały miała, to i tak gnój za mój płot rzucała. Codziennie rano koło obory rękami wymachuje i w samej tylko bieliźnie judo trenuje. Jej siostrzyczka Helga obok mieszkająca to dopiero ziółko z tupetem bez końca. Czarna wdowa to jej ksywka niezwykła, bo nikt nie wie, gdzie jej rodzinka znikła. Codziennie wieczorem na szope się wdrapuje i ludzi w łazienkach lornetką molestuje. Ów sasiadeczki to skarb niebywały, szczególnie kiedy rankiem kurnik stoi opustoszały. A kury sobie siedziały i o niczym nie wiedziały.

Lubie Twoje wiersze i z wielka niecierpliwością czekam na kolejne. Doczekałem się. Oto i jest kolejny z Twojej serii. Nie wiem dlaczego, ale owy wiersz wywołal u mnie całkiem inne emocje niż wszystkie inne dotychczas przez Ciebie tworzone. Poczułem sie po przeczytaniu go jak bym dostał mokra szmatą w pysk. Czyżby on był o mnie? Jeśli zaprzeczysz i tak nie uwierze. Przykro mi jeżeli tak postrzegasz moją skromną osobe. Pozdrawiam i czekam na kolejne Twoje dzieło???

Podoba mi się, jak wszystko co ostatnio piszesz :D

Wierszyk bardzo fajny. Jak na pierwsze twoje dzieło to całkiem całkiem. Trzymam kciuki i czekam na nastepny! Pozdrawiam:)

Czytając Wasze wspólne dzieło czuje się niepowtarzalny klimat. Inny niż dotychczasowych czytanych prze ze mnie utworów. Odczytując jego kolejne słowa, wersy, strofy mam wrazenie podrózy. Jakbym spacerował w ogrodzie, gdzie na każdym kroku napotykam ciekawy niepowtarzalny w swojej oryginalności okaz. Tak trzymajcie! Pozdrawiam! :)

Utworek taki sobie. Prawde mówiąc nie wiem co w nim takiego szczególnego, ale mi sie spodobał. :) Mam takie pytanie: Czy w drugiej częsci wiersza zwracasz sie do mężczyzny? Pozdrawiam!

usiąść na chwile zapomniec że istnieją motyle i śmiać się śmiać się do utraty sił roniąc słoną rzekę nie spogladać w tył domknąć wszystkie drzwi i zasnąć w wieczny pył

Czytając ów wiersz nie moge doczekać się na następnego... Myślę, że twoja ewolucja pisarska posuwa sie wielkimi krokami coraz bardziej do przodu. Wiersze stają się coraz bardziej dojżalsze i dopracowane. Szczególnie podoba mi się w jaki sposób wcielasz przyrodę do wierszy: "płytkie łososiowe strumienie" czy "skrzydła ważki" Trzymaj tak dalej! P.S. każdy wiersz (twój) sprawia, iż jestem coraz bardziej głodny słowa pisanego