Joanna Richert

miłośc na całe życie jest pełna wyżeczeń nie stroni od bólu nie zaznając cierpienia nigdy nie drwi ze śmierci lecz jest jej obojętna miłości nie można sobie zażyczyć niczym ukojenia w bezwietrzną jesienną noc miłość istnieje nigdy nie przemija miłość nie goni i nie ucieka lecz urzeczywistnia się za sprawa jednego tchnienia zajrzenia w głąb siebie i odszukania drugiej istoty niczym odwiecznia szukanego natchnienia miłość ma wiele imion lecz jeden tylko głos ją nawołuje ten z głębi serca wypełnionego duchem miłość nie walczy i nie musi gdyż nigdy nie przegrywa miłości nie da się ogarnąć gdyż ona wzrasta z każdą ulotnie zatrzymaną chwilą i płynie bez końca tylko w jednym kierunku miłośc nie jest niespełniona gdyż z pokorą wystarcza za wszystkie gesty i słowa sama w sobie będąc już całym wszechświatem miłość jest prawdą pozwalającą zasnąć w obęciach niekończącej się nocy życia dającą jasność w chwili zwątpiena gdy jest staje się nieunikniona jak myśl do której wracasz we śnie by po przebudzeniu móc ją urzeczywistnić miłość więc jest i łączy nas w jedno po dłubiej tułaczce osamotnienia

na burzę kłębiącą się we mnie na deszcz zalewający myśli na chmury pokrywające radość na umylające z wiatrem chwile na gasnący płomień nadzieji na pustkę i na nicość na wieczność osamotnienia na obłęd koła w okręgu na łzy rozrzucone na piasku na prośby niespełnione we śnie na wiarę martwa za życia na zdradę samej siebie na kamstwa wobec serca na niewypowiedziane życzenia na zagubione marzenia lekarstwem bądź na pragnienia