Monika Osińska

Ludziom się zdaje, że są ‘na zawsze’, Że nie doścignie ich kres żywota. Zapominają lub wiedzieć nie chcą, Że człowiek to bardzo krucha istota. Lubią odkładać wszystko ‘na później’, I delektować się każdą chwilą. Myślą, że życie może trwać wiecznie. Kto im przypomni, że bardzo się mylą? Jak się wybiorą na krótki spacer, Za mury najbliższego cmentarza, Tam im powiedzą na grobach daty, Że młodym ludziom też śmierć się zdarza...

Zamknij oczy i pomyśl przez chwilę Czy też masz coś, co kochasz skrycie? Nowy samochód, stare wspomnienia? Czy coś innego kochasz nad życie? Wybór jest duży, jednakże trudny. Ilu jest ludzi – tyle miłości. Ja chcę się przyznać – przed całym światem Co w moim sercu od dawna gości. Obcuje chętnie z Tą mą wybranką, Co dzień spotykam Ją na swej drodze. Szanuję rady, które mi daje I zdarza nam się pokłócić srodze. Lubię, gdy Ona chętnie mnie słucha I kiedy razem jemy kolację. A gdy problemy mieszają w duszy Głównie Jej słowom przyznaje rację. To dzięki Niej nie jestem samotna I wiem, co znaczą radosne święta. Pamiętam każde Jej urodziny Tak jak i Ona moje pamięta. Tymi rymami, na Wasze ręce Składam szczere wyznanie wdzięczności, Lecz to za mało, aby wyrazić Mojej ogromnej do Was miłości...