anna wojna

:) bardzo fajny wiersz;) nie wiem jak wy ale ja ide odrazu zjesc pomarancze ;) heh ojj co ja tu w ogole robie;) cienko ze mna:) ale bardzo dobrze czyta sie Twoje wiersze pozdrawiam:)

W żyłach gotuje się krew. Nie mogę wyrzucić z głowy Ciebie. Popadam w chorobę – Nieuleczalny dar. Wszędzie słyszę Twój głos. Wszędzie widzę Twoją twarz. Pamiętam każdy oddech, Każde niewypowiedziane słowo. Otula mnie ciemność. Przypomina o tym, co się stało. Wracają wspomnienia. Głosy. Słowa, które miły mnie zabić. Boję się opuścić moje schronienie. Azyl, – który tak długo budowałam. Szukałam muzyki – Znalazłam ją. Igram z Tobą – Tańczę ze Śmiercią.

Siedzę w pokoju pełnym ciemności. Jestem tu sama. Myśli krążą, po głowie, Tysiące pytań, na które nie znam odpowiedzi. Próbuję zrozumieć otaczający mnie świat. Przestrzeń jest ogromna. Czekam na cudowne wybawienie – ŚMIERĆ

Wszystko stało się za szybko. Pospieszyłam się. Coś się we mnie pospieszyło. Stoję zapięta pod szyję z nożem na gardle… wiatr robi ze mną, co chce. Nie wiem w jakim stoję miejscu. Boję się projektować przyszłość, Dalej niż do jutra. Czuję, że w środku lodowacieję. W moim sercu są Kawałki lodu Królowa Śniegu mnie zaczarowała. Siedzę w klatce z ptakami. Miało być zupełnie inaczej…