Nicole Duchamp

taka mądra zdolna i przemyślana czysta jak szklanka masz jasne włosy małe usta i cięty język smarujesz masłem chleb i wkładasz żyletki

budzą mnie kolejne koszmary źle używasz swoich palców przecież Cię nie znam więc może lepiej by było gdybyś się opamiętał budzi mnie mój krzyk znowu widzialam Cię za moimi plecami wlewasz mi wino do ucha i czekasz aż się osunę i wtedy wszyko nam wolno zasłaniam zasłony bo w słońcu słyszę wyraźnie wyrzuty sumienia z szuflady wystają przeźrocza nie chcę ich dzisiaj ogladac zamykam drzwi na kłódkę nie zrobisz już nic zlego