Ania Drew B.

dziekuje za komentarze. Arku Ty moja opoko:). Wiem ,wiem te literki,na razie nic nie moge zrobic,korzystam z komputera mojego szefa a mieszkam w USA,wiec blagam ,wybaczcie brak polskiego. Arku rzeczywiscie to "Tylko" denerwuje

Tam gdzie szklane domy, przezroczyste sciany, przezroczysci ludzie sa poukrywani. W wiezieniu ze szkla, wszystkie moje swiaty, moich mysli kwiaty wiedna. W krainie szklanych domow, tak obiecywanych, tyle mysli nienazwanych, zapomnianych juz. Za szklana sciana, za lustra odbiciem, w niebycie trwam, wstrzymuje oddech, zastygam. W ksiezyca ramionach, spoczywaja tylko bezsniacy, przytlacza mnie, przybija, do szklanego krzyza, nie pozwala zasnac. Tam gdzie szklane domy, przezroczyste sciany, przezroczysci ludzie sa poukrywani, placza szklanymi lzami a smieja sie tylko publicznie. A ja stoje posrod szkla, i mysle i czekam, i pragne pszennego chleba. (przepraszam za brak polskich liter)

Leciec, szybowac ku Sloncu, w koncu i bez konca. Oderwac stopy, rozwinac skrzydla. Z motylami w glowie i mysla natchniona spiewac chce i tanczyc. Chce cie czerpac, chlonac, toba chce oddychac. Wzbic sie, unosic, nic nie potrzebowac i o nic nie prosic. Spojrzeniem ukoic, milczeniem upoic, zlozyc w ofierze wszystko w co wierze. Zaczarowane, pojednane, dusze nasze rozspiewane. Polecimy tam razem, trzymajac sie za rece. Razem. Spetani sznurami wolnosci. Wyzwoleni, ocaleni, grzeszni ale rozgrzeszeni. Pozwol w tobie sie odrodzic, wzbic sie, unosic, ...juz nie chce chodzic. (przepraszam za brak polskich znakow)

hej Arku chcialam Ci podogryzac ;) ale naprawde nie ma sie do czego przyczepic. To jeden z najlepszych wierszy jakie czytalam-ani nie slodze,ani nie przesadzam. Intryguje mnie tytul,tresc zastanawia i zmusza do refleksji. Moze sie myle,ale ten wiersz jest o nas , o smierci i o milczacym Panu Bogu,prawda? Bardzo dobry.

Arku,dziekuje za cenne rady:) A w woli wyjasnienia,rzeczywiscie brak polskich liter denerwuje i mnie sama,ale nie moge nic na to poradzic.Przebywam za granica i moj komputer(na ktorym znam sie tyle co wcale)nie daje mi mozliwosci pisania "po polsku" .Jeszcze raz dziekuje i pozdrawiam.Lece szukac Twoich wierszy:)jestem bardzo ciekawa.

Czytasz w mych myslach, wszystko rozumiesz i czujesz jak ja. W jednej chwili, milczeniu, niewypowiedzeniu. W jezyku spojrzenia, w bezdzwiecznej mowie. W milczeniu idziemy... Wsrod tlumu ludzi dalekich, ich praw zbyt logicznych, w swej niedorzecznosci poukladanych, idziemy,tacy dwoje niedostosowani. My bledni rycerze, patrzac im w oczy, szukamy odpowiedzi. mowiac do siebie nieustannie w nieprzerwanej trwamy ciszy. A w oczach masz spokojne niebo... (przepraszam za brak polskich liter)