Kaka Du

W co przyozdobię swoje ciało na powitanie nocy przyodzieję je w nagość i dotyk twój Tak bym prędko stała się niczym dla siebie wszystkim dla ciebie W twoim pożądaniu jest gwałt w silnych udach nagłość Ciało jest twoje niczyja dusza moje życie.

Nicość - to nawet pyłem być nie trzeba miotanym przez wiatr Ja jestem - przeklęta zdolnością myślenia ja jestem - prosząca Boga bez pewności I tak zakwita życie I idą ludzie w cztery strony tworząc krzyż zrodzony - zmęczoną dobrem Boga myślą I tak dochodzą do krańców rozwidlonego w czworo drzewa rzucając się ufnie w ramiona zbawienia jak w najlepszy sen

Nie wiem czy potrafię stanąć nad przepaścią i stać się ptakiem Nie wiem czy potrafię skrzydłami głaskać wiatr Nie wiem czy potrafię roztopić skrzydła patrząc prosto w słońce I nie spłonąć ze wstydu za zdradę marzeń i roztrwonione sny

Bez 'kart kredytowych' i 'trupów' wiersz stracił by swą wyrazistość. Wiersz-konkret- bardzo mi się podoba. Pozdrawiam

Dziękuję za opinię i uwagi, muszę je przemyśleć, jestem jednak przywiązana do takiej formy mojego wiersza w jakiej go zamieściłam. Pozdrawiam

My poeci Obdzieramy z ram obrazy By nagi mówił sens Tu jestem Bezwstydnie przywarty do ściany Zawieszony vis-a-vis Oczu twych podglądających Krzyczę Krzykiem wmawiam życie W kolorowe ramy słów Tu jestem Zwierciacłem wmalowanym W duszy twojej puls słabnący