Wiktor Wrocławski

Jesteś taka silna we mnie A gdy się obudzę to wracam Jesteś silna we mnie A gdy jesteś już koło mnie To słabnę Wracam, znów daleko Znów słabnę

postanowiłem pozostać przez nią przeze mnie przepłynęło coś w rodzaju drgającej fali w kolorze blasków i ciepła fala rozbryzgnęła się pożerając nas (razem i nawzajem) postanowiła pozostać

Umie wbijać gwożdzie tak, aby nie było ich widać

zgadzam sie, rowniez ciepelka

Byłaś dla mnie miastem Najważniejszym punktem płaszczyzny Jedynym filmem w kinie W jedynym kinie Jadąc do tego miasta i już w nim będąc Nie widziałem żadnych jego zabudowań, żadnych uliczek i sklepów, na płaszczyźnie miasta nie było nic Nie było też ciebie Ty istniałaś tylko W jednym zapalonym światełku jednego jedynego okna; właściwie to jego też nie było tak samo jak mnie nie było jedynym sensem tego miasta jest istnienie ciebie - obok mnie

CISZA, jest najgłośniejsza. Zniszczy. ZABIJE Brakiem pozorów, uwiedzie i zgwałci, sam siebie, po cichu, w ciszę. Uciekam przed nią, krzykiem Przynajmniej omijam. SZEPTEM - ZABIJAM

Mam dość tego miasta Ciągle niedzielnego codziennej jesieni lub jeszcze gorzej mam dość Dość mam szarego nieba, chodnika Mam dość tego niczego Cicho... i skonał