Katarzyna S.

W pełnym kontrastów świecie, Blaski i cieniem splatają się, I mnie to nie dziwi i ciebie Ten samotności szal spadający na oczy... Zamyka je i nie wiedze ciebie Samotność ogarniająca krzyczy, Do naszych dusz, Do naszych serc... I jak w tym świecie Zjednoczyć blaski i cienie? Jak pojąc sens samotności? Pytam i odpowiedzi szukam. Czas mnie mija, Jak złowrogi sen...

Hej:) bardzo podoba mi się twój wiersz... jest taki przejmyjący aż do głębi. Jak go czytałam zastanawiałam sie tylko o ty jesteś nastolatkim? jak możesz to odpowiedz. Jak to czytała czułam taka nutke świerzości, a w moim już wieku to przejmujące przeżycie.