Vina Karra

oto dziewczynka. jest trochę nieśmiała, i myśli tylko: albo strach, albo przemoc bo inaczej nie uchwycę tego czegoś, co lekko spływa na kark, na ramiona, na plecy, tego, co jest w każdej, wśród nich, między nimi wtedy gdy się cieszą, i tańczą, i czeszą, i głaszczą, i dlaczego te właśnie słowa są tak miękkie jak ich włosy, sukienki i dłonie? tak miękkie, że moje usta w nie się nie składają tylko ręce w pięści, a w złe pieśni słowa. serce grudka żalu, co się przełknąć nie chce.