black rainbow

Co mam zrobić z Twoim serwisem do herbaty? Pije tylko w jednej filiżance jest taka krucha, przypomina mi Ciebie strasznie się o nią boję, a jednak nie potrafię się powstrzymać... zaparzyłam herbatę i udaję, że pijemy ją razem przecież to bez sensu pić tak samotnie Ten pusty fotel przy szybie też jest bez sensu Nawet jeśli ktoś się zatrzyma tam na chwile nie potrafi patrzeć patrzeć i dostrzegać tak jak Ty Przywiozłam wyszywane poduszki wtulam się w nie każdego wieczoru, pachną mocna herbatą i papierosami... pachną Twoim domem pachną Tobą

niewyraźne myśli, niejasne słowa, niedokończony sens zdania.... przerywa pukanie do drzwi. nie, to niemożliwe, to przecież nie może być ona... jeszcze za wcześnie, tak nie można... tyle niedokończonych wierszy... tyle niewypowiedzianych słów, a pocałunek na dobranoc? przecież mogła napisać wiadomość, uprzedzić...? tylko dlaczego oszukuję sama siebie, udaje naiwną... od początku wiedziałam, że się nie uda. wtedy nawet walczy się trochę oszczędniej. gdy umiera poezja ... słychać jak pada deszcz.

Tak strasznie schudła... Siedzi taka drobniutka namiastka kobiety, w długą grudniową noc. Łzy ściekają po policzku, żłobiąc cieniutkie ścieżki życia... Tylko miłość może utrzymać ją przy życiu, ale ja już nie mogę.... Strach tak brutalnie zabija moją miłość i wszelką nadzieję. Siedzi samotnie przy oknie, może ostatni raz wpatrując się w pełnię. Promienie księżyca odbijają się w szklistych oczach. Nie, proszę... niech jeszcze nie odchodzi...