Piotr Firlej

Wiatr we włosach, ciepły oddech na skórze, wierzyć nie mogę pojąć że mnie oplata gnę kark pieszczony jego słowami, delikatnym ciepłem skóry podmuch pożądania rozbiera mnie stoi przede mną swą siłą życiem ciszą umysłu wiatr ustami na moim ciele pisze zlękniony ostatnie słowa pożegnania jak długo jeszcze zadowalać się mam porywem zachodzącego słońca

Obrazy malowane białym pyłem śmiertelnie radosne leżą na szkle trochę sypkie rozkosznie lepkie z odbiciem w tle maźnięta ręką wprawnego malarza upojonego marzeniem kształtnych pragnień fantasmagoria

Jesień w Szczytnikach Szum, szelest, szemranie, szept w ciszy deptanych liści, szloch więdnących kolorów w alejach jesienią złocistych; tumult, tarcie, tupot, trzask w koronach łamanych gałęzi, trwoga zamierających drzew w karbach zimnych uwięzi.