Si Gma

Ciekawy wiersz, choć można by było go trochę dopracować. ;)

To było niedawno, kilka dni temu Na złotym stałem podeście, Setki oczu we mnie wpatrzone Miasto zasłuchane… Takie moje rojenia. A trochę później, nie wiedzieć czemu Szedłem ulicą w moim obcym mieście Twarz tłumu zmęczona Legiony głuche nad ranem… To bez znaczenia. Istnieją rzeczy, które sa poręczą Na stromej ścieżce utrzymują w pionie I można zacząć wszystko od nowa Dać znowu szansę sobie A ty zamykasz oczy na tęcze Podcinasz skrzydła swoim marzeniom Zamykasz uszy na moje słowa I weź człowieku bądź tu poetą…

całkiem odbry, szczególnie pierwsza strofa, potem troche zbyt dosłownie.

troche depresyjny, ale gdyby w tym temacie siegnac głebiej, myśle że mogloby fajnie wyjść. ;)

Byłyśmy jak syreny Kąpiące się w oceanie szczęśliwości Wiatr rozwiewał długie włosy Swobodę miały piersi Poglądy korzystały z wolności Burze rozbiły nasz ciasny krąg I każda wsiadła do swojego okrętu W poszukiwaniu sternika, Przewodnika w podróży, Towarzysza na zakrętach Gwiazda ognista topiła się w morzu Tysiące razy, A sternik kierował moimi myślami Uwięził biust, odrąbał ogon, Wprowadził zakazy. Śnieg oprószył skronie za szybko, za wcześnie I skóra jak fale na oceanie. Syreni śpiew… owszem, słyszę Ale tylko we śnie. I okręt zatoczył upragnione koło Sternik odpłynął do swojego nieba Znów długie włosy, swoboda myśli Ocean ponownie nas przyjął. Sterników już nam nie potrzeba.