Robert Jaworski

Chciałem się zapytać czy używanie personifikacji w haiku jest "zabronione" czy jednak można używać. Czy w moim przypadku użyłem personifikacji i czy wogóle jest to haiku? Pozdrawiam Robert

Kwiat w butonierce przesiąknięty tytoniem tęskni za rosą

Myślę że nie jest to konieczne. A sarkazm w twojej wypowiedzi nie był zupełnie potrzebny, jak masz coś konkretnego do zarzucenia lub skrytykowania to wypowiadaj się wprost. Mile oczekuje każdej krytki ale nie takiej:) Pozdrawiam Robert

Czerwone światło kobieta w samochodzie czeka na wiosnę

Dziecko w ogrodzie z wypiekami na twarzy lepi bałwana

Mróz ściska szyby w domu maleństwo pełza w rękach herbata

Dziurawe buty chłód kałuży na stopach idą roztopy

Promienie słońca Ptak strąca resztki śniegu rozkwita drzewo

Masz i prawdziwego eksperta powyżej:) Ja niestety taki dobry nie jestem. Pozdrawiam Robert

Ze mnie taki ekspert jak... już nie powiem dalej:) Ale lubię czasem wypowiedzieć się to co czuję, chociaż może to być błędne. Gorąco pozdrawiam Robert

Wzburzone morze wielkie fale prowadzi na plaży słońce.

Może rzeczywiście związek jest, zbytnio się pospieszyłem, ale coś dalej mi w tym nie gra. Pozdrawiam Robert

Ładne, zgadzam się, ale jakby niedopowiedziane,trochę takie nie haiku, choć temat fajny. Zapodałeś trzy obrazy, według mnie. Bez komentarza, bez cięcia, trzy wersy, trzy o czymś innym i to wszystko. Pozdrawiam Robert

Chyba często mi się to zdarza:) Cały czas wydaje mi się, że wtedy ładniej brzmi. Pozdrawiam Robert

Zmrożone ślady na drogach wyznaczone ludzi mijanie.

Myślałem, że jak zastosuję w tym przypadku szyk przestawny to lepiej będzie brzmieć, bardziej harmonijnie. Pozdrawiam Robert

Oj Bleblin, lecisz po wszystkich równo:) Ale to i dobrze jak dla mnie, lubię się czegoś nauczyć , a nauki przedemną mnóstwo. P.S. Akurat haiku Jacka M. naprawdę lubię i dla mnie są do pozazdroszczenia:)

W gruncie rzeczy chodziło mi o wpływ mroźnego wiatru na mą osobę, coś negatywnego, co w zasadzie skutkuje tym, że opieram się naturze, co powoduje u mnie brak równowagi, zjednoczenia ze wszystkim. Ale rzeczywiście może nie podałem tego we właściwy sposób:)

Dołączam się,bardzo ciekawy i klarowny:)

Ponownie powiem,że przypadło mi do gustu twoje łączenie wersów, jakby środkowy był łącznikiem wszystkiego:) Ciekaw jestem co na ten temat sądzą inni?

Wieje mroźny wiatr opieram się przyrodzie umysł rozdwajam.

Przyłączam się całkowicie do powyższego komentarza i życzę szczęścia i wytrwałości. Ja też jestem początkujący i wytrwale zacząłem bawić się słowem, sylabami i ewentualnym czytelnikiem:) Pozdrawiam Robert

Mnie się tramwajowy szum podoba, zresztą obie wersje mi się podobają. Z tym, że druga wersja jest dla mnie mniej radosna. P.S. A tak od strony teoretycznej to szkoda że nie ma żadnych książek po polsku o teorii haiku, mnie osobiście brakuje takiej pozycji gdzie miałbym w jednym miejscu zebrane wszystkie ważne aspekty tworzenia haiku, a takto muszę buszować po internecie i zbierać okruchy wiedzy:) Ale dobrze, że jest to wspaniałe forum, które niedawno odkryłem:) Pozdrawiam mocno Robert

Według mnie wszystko powiedziałaś w tym haiku,od początku do końca.Powinnaś zostawić pole dla czytelnika, ja wyraźnie widzę sosnę, gałązkę i dwie kawki i to wszystko, a powinnaś mnie zaskoczyć. A propo ja też mam z tym problemy, pisząc swoje. Ale cóż tam będę to robił dalej do diabła:)

Ja powrócę do haiku:) Czytając je mam przed oczami siebie z rana, przed wyjściem do pracy:) Ale twoje haiku tchnie radością poranka i nawet tego pośpiechu,czego nie mogę powiedzieć o moich porankach przed pójściem do pracy. P.S. Także życzę ci szybkiego powrotu do zdrowia:)