Edyta Królik

Moich łez Obłoki Złowieszczo Płyną Nad zimowym dniem Pod kołdrą samotności Skrywam ostatni sen Z twoim imieniem w tle Potem wstaję Silniejsza O jedno Spełnione marzenie Tak malutkie Że prawie nieświadome

Moja nadzieja Jest srebrzystą gwiazdą Świeci Nad moim sercem Czekającym Na cud

Ubrana w czarny tiul nocy Samotnie tańczyłam w złotym deszczu liści Przez uczesane wiatrem włosy Patrzyłam na szalony świat samotnych Nieprawda, nie płakałam wcale To tylko ten deszcz…. Tłumaczę księżycowi Uśmiechnął się smutno Nie uwierzył staruszek Jak ja – samotny…

zbyt wcześnie zabrały Cię Czarne Anioły codziennie gdy tęsknię wyciągam ku Tobie ręce i słyszę jak mówisz ze to nie mój czas wiec ufam tylko Twojej opiece z błękitnych chmur...