Martuśka Misztal

Tyle jest w moim życiu nieszczęśliwych dni lecz ty przychodzisz by otrzec mi łzy przychodzisz choc wcale nie musisz by wszystkie me nieszczęścia zdusić otwierasz mi oczy jak slepemu co ciemność umiłował wskazujesz drogę którą warto iść powtarzasz ciągle że jest dla kogo żyć pokazujesz mi świat pełen pięknych chwil a ja z tęsknotą czekam na kolekny świt uczysz mnie jak dziecka małego co godne jest dla życia mego tłumaczysz: człowiek to tylko puste słowo które rozwieje wiatr to proch ktory rozsypie sie z biegiem lat lecz nasza dusza to największy skarb to klucz do nieba bram... Wiersz został przeniesiony do Forum dla początkujących poetów MODERATOR