Jakim kaprysem złego losu
Posępność widzisz, sokoli wzrok?
Obute w światło stopy bose
tańczyć winny lub chadzać w mrok?
Lecz z nieba gęste błysk-promyki
Przebiją ciemną otchłań ziem
I łez pożywka, w duszy wnykach,
Da miejsce chwale szczęścia wtem.
Mozołu groty oraz smutek,
Ku róż urodzie twej ciśnięte,
Ach, tak żałosne są i głupie
Jak wichry przeciw gwiazdom dęte.
---
[Oryg.]
Now by what whim of wanton chance
Do radiant eyes know sombre days?
And feet that shod in light should dance
Walk weary and laborious ways?
But rays from Heaven, white and whole,
May penetrate the gloom of earth;
And tears but nourish, in your soul,
The glory of celestial mirth.
The darts of toil and sorrow, sent
Against your peaceful beauty, are
As foolish and as impotent
As winds that blow against a star.
