Karol Maj

Bardzo sympatyczny utwór. Poprawił mi humor tak z poniedziałku.

Dzięki za odwiedziny. Czasami dobrze się "rozmaić".

Jesienne drzewo bezlistne i jesienna mgła. podoba mi się

Wyczarowałem Cię z pyłów na bezdrożach zebranych i choć w realność Twą wątpie w chwilach słabych to gdy noc snu nie skąpi cicho siadasz przy mnie sny mi wertując wkradasz się w niektóre A gdy już Świat odwiedzisz pod pozorem życia spędź ze mną jedną z sekund i niech w niej się zawrze pięć spojrzeń, trzy uśmiechy muśnięcie ust namiętne A i po tym spotkaniu urwanym w pół słowa nie mijaj mnie obojętnie

Tymczasem na smaki lata trzeba jeszcze trochę poczekać. ale od czego wyobraźnia. Pozdrawiam

A szpaki najedzone słodko spały. O ile można spac słodko po czereśniach :-)

Pewnego razu we śnie zrywałem czereśnie w misę księżyca srebrzystą Z pomocą przyszły gwiazdy i niczym kosmiczne pojazdy zwoziły słodycz czystą Kurtyna mgły poszła w górę a połączone żab chóry zaczęły śpiew Wiatr powiał chłodno jesiennie a ja chodziłem niezmiennie wśród drzew Widziałem jak ranek figlarny zrzucał z siebie koszmarny czarny frak Otwieram oczy sen się prześnił lecz mam na ustach czereśni słodki smak

Cudny utworek w klimacie, który lubię. Trafiło do mnie bardzo. Pozdrawiam

Co znaczy szafa na wpół pusta Te dwie walizki na dywanie I ten papieros w Twoich ustach Czy to jest pożegnanie? Udając że nic nie wiem pytam Lecz od dość dawna chyba już Nasza miłosna zdarta płyta Leżała obrastając w kurz I nie jest to niczyją winą Zły los niemądrze zagrał z nami Zaprosił nas na słodkie wino A poczęstował tylko łzami Jeszcze pakujesz trochę wspomnień Idziesz nie patrząc już za siebie Ja nie wiem patrząc nieprzytomnie Czy jestem w piekle czy też w niebie Po chwili stoisz na poboczu W stacyjce kluczem grzebiesz Nim łzy napłyną Ci do oczu Już gdzieś daleko będziesz

Dziękuję za ten wyraz Twoich odczuć. Teraz na wozie. Serdecznie pozdrawiam KM.

Każdy rozbitek tutaj trafi Choć w tej miłosnej geografii Jest coś czego nie widzą oczy Wystarczy tylko z trasy zboczyć W pejzażu dość nędznego miasta Nagle przydrożny bar wyrasta I świeci w noc neonem bladym Kusi jak lampą swą Alladyn Znudzony szatniarz palta bierze Ciężkie od wciąż niespranych wspomnień Wieszając je naiwnie wierzy że wszystkoa da się tu zapomnieć Gdzieś w rogu sali kilku gości W papierosowej mgle skąpanych Chcąc wygrać wściekle rzuca kości Lecz tutaj każdy jest przegrany Panienki na wysokich stołkach Jakoś nie mają dzisiaj wzięcia Bo nie ten czas i nie to miejsce I atmosfera zbyt napięta Mkną kule po zielonym suknie Atomy w materialnej chmurze Jedna o drugą nieraz stuknie By w końcu wylądować w dziurze Gdy wraz ze świtem zbledną twarze Smutnych jak noc jesienna gości Drzwi się otworzą w owym barze Na swojej całej szerokości Wypłyną wtedy w mgłę poranną Tratwy rozbitków pustą drogą By wrócić porą nienaganną I znów przeczekać noc złowrogą