Radosław Piwowar

Bardzo dobry wiersz, chociaż "czarnoskrzydły anioł" mogłabyś ująć inaczej i "Mroczną konstelację" napisać z dużej litery, chyba lepiej by to wyglądało... ale wiersz bardzo dobry i to się liczy ;)

Żywi i martwi w ścisłej symbiozie Krzyczący o pomstę "do nieba" żyjący w oślepiającym blasku Już liczę czas liczę sekundy zegar tyka i nic go nie powstrzyma Dusze i ciała spojone w jedność marzące o mroku o samotności tik tak tik tak Żywi i martwi dusze i ciała niewdzięcznicy przecież są "w niebie" patrzę na zegar który stanął w miejscu podobnie jak "życie" Wołam o pomstę bo trafiłem do nieba

Spokój i cisza to niemożliwe nie wśród ludzi a wśród diabłów Każdy ma to na co zasłużył ja pokutuję długim życiem

Niektórzy filozofowie uważali, że życie jest fenomenem samym w sobie, bez względu na to, jak je przeżyjemy.... Może tędy droga??

Czyli życie to wyścig, tak? wyścig na czas, ważne jest, jak daleko dojedziesz?

Ale osiąganie coraz to nowszych celów życiu- zniechęca, a próba osiągnięcia zbyt wysokiego celu do którego się nigdy nie dotrze- nie ma sensu.

Ale czasami milczenie jest złote, i wtedy to trzeba zbudować kolejną zwrotkę, czasami może to zastąpić wiele słów, przez co wiersz stanie się przyjaźniejszy dla oczu i bardziej przejrzysty dla umysłu.

Trzeba zacząć od tego, że postrzeganie "Dobra" i "Zła" jest różne, czyli złe uczynki są złe dla nas, a dobre dla osoby czyniącej je. Choć nie zawsze, część złych uczynków wynika ze strachu, żądzy itp... A ja nie oceniam nikogo, nie mówię, że jest zły albo dobry, podobnie jest u mnie z zasadami moralnymi- dla mnie są wynikiem tabu, a Zło jest przeczeniem zasad moralnych, więc wynika z różnicy kulturowej. I dlatego nie wierzę w Zło i Dobro

Rzeczywiście, sugerując się tematem- powinienem wypisywać w punktach zasady. Ale myślę, że tytułu zmieniać nie warto, tym bardziej, że nie wiem na jaki.:PP

Mogę powiedzieć, w co nie wierzę. A nie wierzę w sporo rzeczy; w Zło ani Dobro, Boga, Ludzkość... a wierzę?? hmm.... w Śmierć:) I w niesprawiedliwość.

Straciłem dom teraz mieszkam na cmentarzu żywi mnie Śmierć ochraniają mnie diabły opiekuje się mną szatan Jestem uczciwy i prawy bo kradnę i zabijam i jestem z tego dumny

Życie dla mnie straciło swój sens swój blask swój urok nie wiem po co żyję już wiem żyję aby znaleźć odpowiedź odpowiedź na kilka pytań Lecz nie życzcie mi powodzenia bo jak znajdę odpowiedź to nie będę miał po co żyć choć już nie mam po co żyć bo w tym momencie poznałem odpowiedź nie pytajcie jak brzmi bo to nie jest ważne Ważne jest skąd wiem Życie dla mnie straciło swój sens nie wiem po co żyję już wiem żyję aby umrzeć

Oto jest życie szare i nudne będziesz bał się końca choć cię będzie nudziło Popadniesz w rytm codzienności w "magiczny" krąg życia Bo życie to droga do nikąd Ślepa uliczka ścieżka do pustki Człowiek łudzi się że na końcu każdej drogi jest "coś" w życiu to "coś" to "nic" w życiu spotkasz "kogoś" kto będzie "nikim" a "nikt" okaże się "czymś" na końcu drogi

Chodzi w ciemnościach nie zdając się na zmysły nie ufając własnej świadomości i dlatego jest taki inny lecz on jest dziwny tylko dla ludzi Dla siebie jest on normalny a ludzkość jest dla niego największą zagadką tego Świata

Masz u mnie minus za rymy:P Ciekawe jest, że często spotyka się w nazwach zbiorniki wodne:) O to już nie mam pretensji, sam napisałem wiersz "Ocean...." (dalsza nazwa wiersza nieistotna). Troszkę za bardzo optymistycznie napisany ten wiersz, mimo poważnej tematyki, choć może to przez mój nabyty pesymizm.

Płynę ku brzegu chociaż go nie ma Brzeg jest marzeniem bo na Oceanie Śmierci ból przychodzi z falami Sztorm przynosi Śmierć a cicha woda krzyczy przeszywającym złowieszczym krzykiem Bo to jest Ocean śmierci tutaj statki przynoszą głód i chorobę Szczęśliwcami są ci którzy spotkali Charona On odprowadza do brzegu do brzegu którego nie ma Witaj na Oceanie Śmierci