Maria Lucyna Kowalska

Zabrano Ci skrzydła odebrano aureolę Ubrano w nędzę i niewolę. Ktoś krzyknął rosa na włosach Anioła spoczęła. Anioł jakby martwy choć żywy na piasku plaży leży. Oddycha łzy spływają po policzku On kochał jego nie kochano. On pragnął jego nie chciano. On z niebios zstąpił jego odrzucono. Życie. Tak Aniele to życie. Wiatr powtarza szumiąc w uszach. Anioł tęskni za niebem braćmi i siostrami. Słyszy jeszcze muzykę z nieba płynącą - żałuje że bramy niebieskie przekroczył i na ziemi się znalazł. Morze już dosięga stóp Anioła Rezygnuje, po raz kolejny - umiera, cichutko...