Książe i Róża

Dzieki za rade! Postaram sie skrócic.

Kiedy śpię blisko ciebie, Nagle budze się To tylko sen, a moze nie? Czy to lęk? Tak, boję się. Czy to jest cierpienie? Chyba nie. Więc z kąd ten ból, ten strach, ten płacz, Śpisz? Oddycham szeptem Jestes? Błogi sen, Ciepły oddech unoszą się, koją ból i strach Cisza. Twój oddech jak ciepły wiatr tańczy Znowu jesteś, tak blisko mnie Znowu dotykać cię chcę Zbliżam się delikatnie niczym elf pochylam się całuję cię nie? budzę się nie ma cię Straszliwy chłód ogarnia mnie Znowu sama? lecz nie ze mna Ból, Strach I cień

wiersz ogolnie mi sie podoba tylo cos mi nie pasuje w zakonczeniu. popracuj nad dwoma ostatnimi wersami. Pozdrawiam Róża

Każdy ma prawo do własnych pogladów. Dla mnie ten wiersz jest wazny. Nienawidze go i uwielbiam. Dziekuje za komentarz. Pozdrawiam Róża

To dziwne. Moje uczucia sie zmieniły a jednak ten wiersz wywołuje we mnie takie same emocje jak w dniu gdy został napisany.

Nad tym popracuje. Chodzi mi o sam wiersz. Moze ktos chce mi cos poradzić? Jestem otwarta na wszelką krytyke. Róża

Mam pytanie czy oprócz tematu ma ktos jakies inne zastrzerzenia? pozdrawiam Róża

Werterze ty chyba lepiej to rozumiesz odemnie. Dziekuje za komentarz. Twoje zdanie najbardziej sie dla mnie liczy. Róża

widzisz uczucia sie zmieniają a wiersz zostaje i pamiec. Ten wiersz napisałam dla zaspokojenia własnego sumienia. Niektórym sie podoba innym nie kwestia gustu

Wypijemy za co innego.

Mam nadzieje ze dusza jeszcze nie umarła. Powinienes dalej pisac masz talent nie rezygnuj. Wiersz jest piękny zaufaj mi przyjacielu.

Dziekuje Vilemmo A i innym za komentarze. Chyba wreszcie sama zrozumiałam ten wiersz. Choc nie wszystkim sie podoba dla mnie znaczy duzo. Chyba jednak nie bedzie pozegnania...przynajmniej nie straciłam przyjaciela. Róża

wiersz piekny szkoda tylko ze Ksiaze odszedł.

gdybym tylko wiedziała ze dobrze robie

Dziekuje za komentarz. Ostatnie dni były dla mnie chwilami szczescia i bólu. Teraz pozostała tylko pustka którą prubuje zapełnic wspomnieniami. Tak naprawde ten wiersz napisałam dla siebie, by uspokoic własne sumienie. Wiem juz ze to nic nie pomoze. Musze sama stawic czoła przeciwności. Róża

Ten wiersz pisany był w wielkim smutku i teraz wiem ze jest cześcia mojego zycia. Powoli czuje ze wiersze które tu piszę wraz z Ksieciem tworzą pewną historię która niestety nie ma szczesliwego zakończenia. Jesli lubisz dramatyzm polecam dwa kolejne wiersze. Róża

Teraz już wiem ze szczeście Niesie ze sobą ból Choć chciałabym by było inaczej Pozostał tylko smutek Chcę dac Ci szczescie Wiec pozwalam Ci odejść Chciałabym nie czuć nic Gdybyś dzieki temu był szcześliwy Wybacz mi że cierpiałeś Bo byłam słaba Wybacz ze płakałeś Bo nie potrafiłam inaczej Wybacz ze kochałeś A teraz musisz zapomnieć Pozostanie jednak pamięc Chwil gdy byłes mą podporą Zdobyłam przyjaciela Dziekuję Ci że byłeś I miłość mi dałeś Za cenę cierpienia Dziekuję Ci Książe Teraz nie mam nic do stracenia _____________________________________ Dla jedynego przyjaciela którego miałam. Dla mojego Ksiecia

Dziekuje za komentarz. Ostatnio dużo sie zmieniło. Trudno mi powiedziec o czym bedą mówic kolejne wiersze. Chciałabym dalej pisac ale moje wiersze bedą pozbawione sensu jezeli nie bedzie w nich cząstki Ksiecia. Róża

Jedyne co mam to moje marzenia, Są dziwną grą świateł i cieni, Niektóre jednak są do spełnienia Część z marzeń w jawę się zmieni Wiem że jestem, jednym z wielu Bez nich nigdy bym Cię nie spotkał Twe usta mówiły: mój przyjacielu Topiąc lód na mej duszy oknach Więc stoję przy twym boku Zapadły w tej nowej rozterce Tonący w kwiecistości wzroku Cierpiący, lecz… w podzięce Dziękuję, za twój uśmiech szczery Bo, gdy słońce złe moce ogarną Będzie on światłem nowej ery Gdy inni w ciemności upadną Mimo, iż często to boli Przy tobie wszystko jest jasne Będę trwał nim ma dusza i ciało pozwoli Chodził wytrwale w upiornej masce ----------------- dla mej Różyczki Książe

Ciekawy wiersz. Prosty i zawierający przesłanie. Czytałam tez inny twój wiersz ale ten bardziej mi sie podoba. Róża

Stoje po środku i... Nie wiem gdzie iść Z jednej strony ja Po bokach on i… ty Patrzysz na mnie Nie moge sie oprzeć Jednak rozum Gdzie indziej mnie ciągnie A serce podzielone Podjąć decyzji Nie może Dwa szczecia Podwójne cierpienie A może.. Iść prosto, tak W nierealne marzenie Tak najłatwiej Nie podnieść wzroku Gdy cię ktoś spyta Schować się w mroku Więc zamykam oczy I znowu widzę Dwoje drzwi Za jednymi on Za drugimi ty

Wiersz choc prosty daje duzo do myślenia. I czuje ze go rozumiem choc do końca nigdy nie wiadomo czy odczuwam go tak samo jak autor. Nie czytałam jeszcze innych wierszy ale ten zacheca mnie do tego. Róża

Ponieważ nie moge teraz powiedziec co mysli ksiąze powiem tylko za siebie. Twój wiersz ma w sobie cos realistycznego i dlatego mi sie podoba. Sama dopiero zaczynam i szukam jeszcze prawdziwej weny. Wydaje mi sie jednak ze posiadasz talent i dobrze robisz ze go wykozystujesz. Róża

Niespokojna cisza oplata mnie Świat mówi szeptem, ma dusza też Zatracam sie w wspomnień tle Szukając tego, kim widzieć mnie chcesz W 30 dni, z poczwarki w motyla się zmienię, by dzień później okryć się twym ramieniem Odleciec i patrzec z chmur na ziemię Zostawic wszystko i zatracic sie marzeniem Być wolnym, choć w więzieniu Odrodzić na nowo, w tym skrytym marzeniu Rozpalic twe serce mych oczu płomieniem i czekac na ciebie z wiecznym utesknieniem Bo gdy ta mara się skończy I światłość znów nad snem zwycięzka stanie Będe wiedzieć, że już nic nas nie rozłączy Me idealne, wyśnione, ciche... Kochanie