Annasz

Dziękuję, mam nadzieję, że następny będzie lepszy. Pozdrawiam Cię serdecznie.

Piękne i niesamowite.... Pozdrawiam serdecznie.

Znowu ciebie przy mnie dziś nie ma. Wszystkie gwiazdy na niebie się smucą. Nawet smutna jest czarna ziemia. Ptaki też przecież nic już nie nucą. Smutne również jest nasze słońce. Płacze sobie gdzieś za chmurami. Płaczą także motyle na łące. Nawet księżyc też płacze chwilami. Drzewa nagle przestały dziś szumieć, Słyszę jednak ich cichutkie łkanie Musisz wracać, by wszystko zrozumieć Nie wiadomo co jeszcze się stanie.

Dziękuję Kaju Maju za cieplutkie słowa, pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.

Czuję chłód na sobie, czuję zimno wszędzie. Otulę się kocem, pomyślę co będzie. Siądę przed kominkiem, ogrzeję swe myśli, Może którejś nocy znowu mi się przyśnisz. Będę śnić o tobie, będę śnić na jawie. Będę mówić o tym, że cię nie zostawię. Będę mówić tobie, że cię potrzebuję. Że bez twego ciepła po prostu zwariuję. Siedzę przed kominkiem, ogrzewam swe myśli. Będę myśleć o tym czy dziś mi się przyśnisz...

Widzę Panie Poeto 2, że nawet krytyka Panu kiepsko wychodzi, a to już domena ludzi niedowartościowanych.

W otchłani nocy przez okno spoglądam. Widzę mroczne niebo i w gwiazdy zaglądam. Szukam jednej gwiazdy co świeciła jasno. Przy niej wszystkie inne nawet piękne gasną. Gdzie nagle zniknęła, gdzie więc się podziała? Była najpiękniejsza, chociaż taka mała. Była jak marzenie i spełniała wszystko. Choć była daleko to jednak tak blisko. Była tylko dla mnie, to dla mnie świeciła. Ale którejś nocy nagle się rozmyła. Będę wypatrywać, będę szukać wszędzie. Może kiedyś nocą znów na niebie będzie.

Piękne...mimo że brak tu rymu. Ania

Dziękuję, postaram się to zmienić. Pozdrawiam serdecznie.

Gdzie nasze marzenia, co się stało z nami? Karmiłeś me serce wciąż swymi kłamstwami. Żadne twoje słowo nie było prawdziwe. Zawiniłeś w myślach, w słowie, no i w czynie. Trudno Ci dorównać w tych twoich złudzeniach. Chciałeś wszystkich zmienić, a to ty się zmieniasz. Może chciałeś kochać, może chciałeś marzyć. Lecz nie miałeś siły na to się odważyć. Chciałeś wybrać drogę, którą szczęście chodzi. Myślałeś, że świat Ci wszystko wynagrodzi. Lecz jesteś jak skała, nie pragniesz niczego, Co sprawia, że żyjesz dla kogoś drugiego.

Wiersz wymyśliłam sama w całości i ani mi się śniło kopiować kogokolwiek z wybitnych poetów. Jestem tylko ciekawa z jakiego wiersza bezczelnie coś skopiowałam, ale jeżeli jednak uważasz inaczej to proszę o tytuł i autora. Pozdrawiam.

Schowałam swoje marzenia. Schowałam na serca dnie. Nic się w życiu nie zmienia. Przecież wciąż nie ma Cię. Wszystko wciąż takie szare. Nawet szare są łzy. A w mej duszy wciąż stare, Te marzenia, te sny. I muzyka ta sama, Tak cichutko gdzieś gra. I ta przyszłość nieznana, W której wciąż tylko ja. Niebo minę ma srogą. Nie przepuszcza promieni. Chcę iść tylko tą drogą, Która życie me zmieni.

Smutne to co piękne, piękne to co było. Lecz przyszła ta chwila, wszystko się skończyło. Skończyły marzenia i radość bez granic. Wierzyłam tak bardzo, a ktoś to miał za nic. Myślałam, że szczęście nigdy nie odchodzi. Że tylko czasami po prostu nas zwodzi. Myślałam, że serca nie można skaleczyć. Że bardzo zranione nie można wyleczyć. Myślałam, że przeszłość szybko się rozpłynie. Nie będę pamiętać, wszystko nagle zginie. Tak bardzo wierzyłam w to wszystko co było. A może to wszystko tylko mi się śniło?