wszystko to nic cały świat płonie
nie ma uczucia nie łączą się dłonie
w braterskim uścisku, a zdradzieckim zarazem
sztuczny świat betonowych bloków
inspirowany głazem
zimnym, mokrym, nieokreślonym niczym
fałszywy sojusznik,wpuszczający swe szpony
w głąb duszy czystej
czystej jak woda źródlana tryskająca życiem
dająca nadzieje na lepsze jutro
obliczem swym, krucha, wiotka,
gałązka nicości, próżności
w pył ją obróci wcześniej czy później
potęga miłości, ludzkiego umysłu
istnienia przyszłości