jusia_poetka

Dziekuję za szczerą i osobistą ocenę. Sporo się uczę i dlatego wdzięczna jestem za każdą wskazówkę.Wiersz ten jest jednak bardzo osobisty, głębioki i wcalenie dotyczy codzienności. Każde słowo pełni swoją funkcję. Pańska skrócona wersja moze doskonalsza formą, przystępniejsza, traci jednak całą "mnie" w nim zawartą. pozdrowienia i wyrazy szacunku Justyna "Panu" kingcc (skoro tak skrzetnie sie tego domaga) radzę by nie popadał w samouwielbienie na podstawie paru pozytywnych opinii na temat swoich wierszy. Nie widze bowiem sensu w wyśmiewaniu utworu bez konkretnego sensu. Jeżeli nie ma "Pan" pozytwnej opinii bądź uzasadnionej negatywnej, prosiłabym upszejmie oszczędzic sobie trudu. Przypominam, że to forum dla poczatkujacych poetów, będące mozliwościa doskonalenia zdolności, a nie pole do popisów i dowartościowywania się. J.

Jestem pod wrażeniem Twojego wiersza, Duszyczko. Nie zgadzam się, że jest w nim zbyt wiele delikatności, bo stanowi ona wyraz ukrytego leku, respektu. Moc emocji tu zawartych, miraży, wspomnień jest kontrastem dla ich późniejszego braku, co jest tu motywem przewodnim. Wydaje mi się jednak, że końcowe dwa wersy niezgrabnie odpadają od całości, gdyż są zbyt szybkim, dobrowolnym pogrzebaniem owych uczuc. Były one zaś na tyle znaczące i głębokie, że potęgowały pustkę, tu natomiast są bez sprzeciwu, walki "oddawane" realiom. Takie jest moje zdanie Pozdrawiam J.

Podoba mi sie ta swoista ironia. Zastanawiam sie tylko czy jej przedmiotem jest nietrwalość uczucia, przemijanie, czy też powszednienie chwil i zatracanie w czasie, powszednienie. Pozdrowienia Justyna

Wiersz głęboki i życiowy. Zauważam w nim mnóstwo niepewnosci i lęku, odwagi i wytrwałości. Brawo! Mój pokłon.

W żwirowni? Ciekawe! Rozważę tę sugestię... Prośba: skoro nie potrafisz nawet formuować krytyki to się prosze, za to nie bierz. Nie widzę bowiem żadnego argumentu przemawiającego za twoja postawą. Nudzi ci się? To sobie zagraj w Scrabble. Nie zaszkodzi... Prosimy o komentowanie wierszy i uzasadnianie wyrażanych opinii. Komentarz narusza regulamin oraz zasady serwisu. Moderator

Czuje w dłoniach pustynię bezkresną i suchą, me usta spierzchłe z pragnienie... Przesupuje wolno piasek z dłoni do dłoni i tak w kółko. Delikatne ziarenka szukaja wilgoci i pełzną, biegną po suchej skórze, uciekają pomiedzy palcami ...wolności!!! A ja wciąż przesypuje wolno piasek z dłoni do dłoni i tak w kółko. Delikatne ziarenka szepczą melodię i szumią, zgrzytają przenikliwie, krzyczą w mych uszach ...wolności!!! A ja nadal przesypuje wolno piasek z dłoni do dłoni i tak w kółko. Delikatne ziarenka ocierają się o siebie i łaskoczą, drapią boleśnie, tną mą skóre niczym ostrze ... wolności!!! A ja uparcie przesypuje wolno piasek z dłoni do dłoni i tak w kółko. Delikatne ziarenka nasiąkają krwią i płyną, topią się w czerwieni, krzepną w mych garściach ...wolności!!! Czuję w dłoniach morze bezkresne i głębokie, me usta wilgotne od krwi...