katarzyna b.

park na miodowej to bardzo pusty park ona zawsze na niego czeka on w nocy nie lubi być sam ona staje w kąciku jego ust on uwielbia jej nagi smak otwierają nocy drzwi a jak nie... niebo oknem się wkrada bo zna bo zna bo zna ich...od dawna

poszła tam by pomóc lecz zgubiła się gdzieś na Pustyni Bólu i Cierpienia wzgardzili nią postawili przy ścianie i rozstrzelali... padła więc Miłosc przy ścianie samotna jak Adam na świecie bez Ewy krew spływała jej po policzkach i mieszała się ze łzami do końca miała oczy otwarte i widziała jak pastwili się nad jej ciałem...krzyczeli,,kolejna,, umierajac żałowała,że przy wcześniejszej wojnie jej serce nie pękło bo tych ludzi z karabinami też kochała ...bez wzajemności