Maciej Kustosik

obudziłem w sobie siebie zmierzchem kobiecych pragnień i wolą wspólnego świtu pamiętam Ból jedynie on przywraca mnie do pionu rezerwą wypełniając obudziłem ciebie w sobie w bezsenności delikatnie osłodziłem zostań chwilkę posmakujmy win dojrzałość samotnymi ustami owocowy Gin wypełniający płuca baczny na trzy życzenia i po raz kolejny powrót świadomości zbyt krótkiej doby całe szczęście słońce jaśnieje