Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ewa olczyk

Użytkownicy
  • Postów

    7
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez ewa olczyk

  1. W porządku :) Najważniejsze, że dla mnie ten tekst ma ogromne znaczenie. Również pozdrawiam :)
  2. Na koniec spojrzałam na nie I zaśmiałam się Rano już wszyscy wiedzieli Wielka rozpacz ogarnęła świat Apokalipsa! Nadszedł dzień mroku i smutku A mogłeś po prostu być…
  3. Dziękuję... Pozdrawiam :)
  4. Dziękuję za komentarz :) A co do tego "tę" to w pierwszej wersji tak było, ale jakoś tak później zmieniłam... Pozdrawiam :)
  5. Ach… Wsłuchaj się w tę cisze… Śpiew ptaków, szum wody Spójrz, spójrz w niebo I pomyśl, że jest tak blisko! Blisko Ciebie, byś zawsze Mógł na nie spojrzeć I jeszcze raz zapomnieć O wszystkim.. I tylko wsłuchać się w tą ciszę Śpiew ptaków i szum wody…
  6. Jak myślisz… Co czują niewidomi? A jak Ty byś się czuł, nie wiedząc jak wygląda Twoja matka? Jak opisywałbyś niebo, nie wiedząc co to błękit? Czym odróżniałbyś noc od dnia, mając ciągle przed oczyma ciemność? Wyobrażasz sobie żyć, bez widoku wschodzącego słońca?! Bezbronne, małe dziecię, które właśnie przyszło na świat, Nie widzi niczego, prócz…niczego. I jeszcze nieraz zapłacze, że nie może ujrzeć tego, Co my nazywamy codziennością. Doceniaj swe życie, bo posiadasz wiele.
  7. Jak myślisz… Co czują niewidomi? A jak Ty byś się czuł, nie wiedząc jak wygląda Twoja matka? Jak opisywałbyś niebo, nie wiedząc co to błękit? Czym odróżniałbyś noc od dnia, mając ciągle przed oczyma ciemność? Wyobrażasz sobie żyć, bez widoku wschodzącego słońca?! Bezbronne, małe dziecię, które właśnie przyszło na świat, Nie widzi niczego, prócz…niczego. I jeszcze nieraz zapłacze, że nie może ujrzeć tego, Co my nazywamy codziennością. Doceniaj swe życie, bo posiadasz wiele.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...