Łukasz_Iwan

bez echa, ale bywa i tak, pozdraiam.

w poszukiwaniu myśli, ruszył autostradą krętych uliczek. pośród duszy, serca, umysłu, wciąż napotykał ślepe zaułki, aż padło pytanie - dokąd to? brak odpowiedzi - zapomniał. pochwycił myśl (pytanie), skąd ta nieustanna gra w zaułki. osiągnął cel, ale nie zdał sobie z tego sprawy

zapraszam ponownie pani Izabelo

przebił balonik -akt desperacji tłumaczył pełny kształt przybrał formę martwego materiału za późno zrozumiał że poddał się słabości przepełniła go tęsknota.

dziękuję za słowa

chciał spojrzeć i zrozumieć patrząc pragnął myśleć zaobrączkowany umysł monotonią normalności czemu nie jest tak jak być powinno

ciekaw skąd krzesło,irytujesz mnie,tym pytaniem, dalej masz napisane,wyrok sądu za zabicie,to kara śmierci,wykonanie poprez krzesło elektryczne,przecież,to wnika z całosci tekstu,widać że przeczytałeś powieszchownie,albo że żaden autorytet z ciebie.

bez echa... jesteście okrutni...

podoba mi się ta gra słowna

ciekawski ten wierszyk, nie powiem, rozumiec go,a po co?? poczuć go,to wystarczy, jak dla mnie.

życie poczęte tabula rasa czterdziści lat mnóstwo zdań jedno z nich głosi, zabiłem! krzesło - ciemność - wolność w teksasie mord administracji na zabójcy jest prawem.

wow... zaskoczyły mnie komentarze, są naprawde bardzo dobre, pouczające, napewno wezme sobie je do serca, bardzo wam dziekuje. serdecznie was pozdrawiam...

i znów nie zauważony przeminie...

cisza to niewiadoma niewiadoma to zło po niej burza, której siła nieznana. burza to zniszczenie zniszczeni to zło po niej pustka która smutkiem. pustka to smutek smutek to zło po nim odmiana która niewiadoma niewiadoma ta zmianą zamianą w dobro po niej radość która odmienia. radość to uczucie uczucie to dobre po niej ukojenie które uspokaja… … przed ciszą.

no ładnie,przesuneli mi wierszyk do działu dla początkujacych,czuję sie obrażony...:(:(

tak na marginesie to tytuł jest zupełnie inny,ale gdy wpisywałem prawidłowy to mi nie chciało wiersza wkleić, tytuł w orginale to: ukojenie

nie ma sprawy i nie pan,a Łukasz,za młody na pan, dodam że klimacik wiersza mi się podoba,bliski memu... wiersz mi się podoba... pozdrawiam Łukasz.

a czy ja powiedziałem,że mi się nie podoba...

wygnana dusza,która nigdy nie zazna spokoju... ciekawe spojżenie... [sub]Tekst był edytowany przez Łukasz_Iwan dnia 05-12-2003 01:19.[/sub]

dobre iris...:)

żyła tętniąca życiem wybijała swój rytm zimny nóż rozdarł ją na pół ciepła czerwień krwi zaczęła płynąć strumieniem dusza znalazła się w wiecznej chwili innej świadomości gdzie śmierć w swoich ramionach przyniosła ukojenie

intryguje i...porywa, klimat użeka, gratuluje wiersza... ...jest nieztuzinkowy. Jest to moje skromne zdanie i odczucie na temat twego wiersza,który mi sie spodobał. pozdrawiam serdecznie.

Klimat wiersza bardzo mi się spodobał,troszkę mi zgrzytają te dwie dłuższe zwroteczki o Bogu i Człowieku,ale to jest twoja wizja i poprawiać jej,nie mam prawa...zaciekawił mnie twój wiersz,poruszył duszę do głepszego wglądą weń... pozdrawiam...serdecznie

Smutek chwili uwiązł w gardle, za murami ciszy, dusząc struny głosu. Smutku łzy pociekły z oczu, zalały twarz, przysłoniły widok. Gdy dusza cierpi struny milczą, oczy nie widzą.

dziękuje za kometarze pozdrawiam