Grogfeld

Nie doczytałem wszystkich komenarzy-porad, które umieściliście, spowodowane było to odczuciem że i tak się niczego nie naucze czytając wasze posty. Jednak piszac poniższy komentarz zjechałem na dół strony i zobaczyłem odpowiedź Marleny C. i jak to określiła "szczęka mi opadła" bo jak się przekonacie sa to słowa bliźniaczo podobne do moich ( przynajmniej w kilku kwestiach ) Wierzcie mi zbierzność formy niezamierzona, gdyż nie czytałem jej komentarza. Dopiero w połowie mojego zajrzałem niżej. Hmm... Z tego co tu przeczytałem, zrozumiałem jedno, "nie pisz tego , nie pisz tamtego, nie pisz o tym, nie pisz o tamtym", wychodzi na to, że chyba macie dosć wierszy o miłości, nadziei, patriotyźmie, i innych waznych dla człowieka, i w kształtowaniu jego świadomości, uczuciach. Wem ja tez nie lubię czytać, od jednego autora, wierszy o tym samym, lecz nie popadajmy w przesadę, nie mówmy ludzom by nie pisali na konkretne tematy. Mało w waszych poradach budowania, więcej niszczenia, więcej zakazów, mniej drogowskazów. . Jakby się na to nie patrzeć nie mozemy zakazywać pisać. Ilu pisarzy pisało wspaniałe wiersze o tych uczuciach, o których nie chcecie juz słyszeć w poezji? Czy to juz poczatek jakiejs nowej epoki literackiej? Musicie zrozumieć, że poezja to szepty duszy, jest więc jest najczystrzą formą przekazu uczuć i emocji. Więc jeśli pisarz jkocha , czy nie ma o tym pisać? Nie piszę o miłości zbyt dużo, to fakt, jestem tu nowy więc może nie mam, w waszym przekonaniu, prawa do wypowiadania tych słów, ale czytać o miłości, dumie, patriotyźmie, pisanych nie raz w patetyczny sposób, chcę. Moja zasada pisania poezji: Pisz o wszystkim, jeśli umiesz to robić to jesteś pisarzem, jeśli umiesz ubrać to w odpowiednie słowa, metafory, rymy i odpowiednią rytmikę, jesteś pisarzem technicznie przygotowanym do poezji, jeśli przelejesz w wiersz całe swoje serce, duszę może ktoś uzna Ciebie za poetę ;) Niestety liczbą komentarzy zniechęciliście ludzi do czytania tego działu, myślę że admini powinni go pisać sami, w oparciu o propozycję userów.

Krocz szlakiem wytyczonym przez pragnienia Idź w strone światła swiec zostawionych dla Ciebie Żyj... a nie trwaj ;)

Posępne i poważne jak większość z moich wierszy. Poezja to moje drugie oblicze, na codzień jestem wesoły ;)

Oczy zamknięte bo przemęczone, Patrzeniem na z cegły mur, Papieros w ustach prawie wypalony, Odmierza czas do świstu kul. Kilka w pamięci zdjęć z tamtych lat, W myślach przemija utracony Świat, Serce wybija ostatni takt. Wystrzał... Papieros zgasł.

Splątane losy tych kilku ludzi, W jednym naboju zmęczonej kuli. W zamglonej wizji obraz się budzi, kochanej co zdjęcie do piersi wciąż tuli. Kila fałszywych słów z megafonu, okrzyk co z tłumu złość w ludziach rodzi, I tylko dziecko nie wierząc nikomu, na ustach z piosenką, po gzymsie gdzieś chodzi. Kto jest dziś bliżej Zbawiciel czy kat? Ten co śmierć daje czy pomoc przyniesie, Kto okrzyk podniesie ten gniewny z przed lat i pamięć odrodzi o katyńskim lesie?