Scholcia_Regina

Upadł liść zżółkły na ziemie, która daje życie Tliły się tam kiedyś zielone świetliki młodych idei Mam lat osiemnaście, widziałam i czułam śmierć. Przeszły z wiatrem z północy co niesie strach – wieczna ciemność W oddali słychać cichy gniew Boży- jeden grzmot tylko Mam lat osiemnaście, miałam wiarę i mam ją nadal. Trzymałam za rękę duszę bez ciała Czystą, pokrytą różanych olejem cudu – nie zdarzył się. Mam lat osiemnaście, miałam wiarę- czasami mi jej brakuje. Słyszałam jak szeptał mu anioł słowa otuchy I pojawił się uśmiech dziecka i pojawiły się nasze łzy Mam lat osiemnaście, o jedno milczące serce za dużo.